ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΨΑΛΗ*Το πολυνομοσχέδιο που συζητείται αυτές τις ημέρες στο κοινοβούλιο αποτελεί ένα νέο χτύπημα της κυβέρνησης και της τρόικας στα δικαιώματα και στα εισοδήματα των εργαζομένων της χώρας. Ως προς αυτήν την διάσταση δεν αποτελεί παρά την φυσιολογική συνέχεια των πολιτικών που με συνέπεια εφαρμόζει η κυβέρνηση την τελευταία διετία και σίγουρα δεν συνιστά την τελευταία αντιλαϊκή παρέμβαση των πολιτικών και των οικονομικών ελίτ, όσο διατηρούνται στην εξουσία.
Το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο είναι τύποις και ουσία αντισυνταγματικό, νομικά παράτυπο και κοινωνικά από-νομιμοποιημένο. Αποτελεί, ίσως, το καλύτερο παράδειγμα για την αξία που προσδίδει στο ίδιο το Σύνταγμά της η άρχουσα αστική τάξη, έτσι ώστε να προκαλεί, πλέον, βάσιμες επιφυλάξεις στους ταξικούς αντίπαλους της αστικής δημοκρατίας περί την πολιτική ορθότητα της κάθε φορά επίκλησης και απόδειξης της αντισυνταγματικότητας των άρθρων και των νόμων της.
Εντούτοις, ιδίως σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, αλλά όχι μόνον, δεν στερείται χρησιμότητας η σε κάθε ευκαιρία επισήμανση ότι ο θεμελιωδέστερος νόμος του κράτους καταπατάται με υπερηφάνεια από τους επιφανείς συνταγματολόγους του συστήματος, όταν αυτό, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, κινδυνεύει να χάσει την κυριαρχία του πάνω στις υποτελείς τάξεις. Και αυτό, ακριβώς για να καταδειχθεί η κατεπείγουσα αναγκαιότητα σύνταξης του δικού μας εργατικού καταστατικού χάρτη στην κατεύθυνση της ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης και του ισχύοντος πολιτεύματός της.
Στο παρόν σημείωμα επιχειρείται μια πρώτη αποκωδικοποίηση των ανατροπών που επέρχονται σε ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και ένας βεβιασμένος σχολιασμός των συνεπειών στις ζωές των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Εάν η κυβέρνηση τηρούσε την συνταγματικά προβλεπόμενη διαδικασία, όπως αυτή περιγράφεται στο κανονισμό του χοιροστασίου (για να θυμηθούμε τον χαρακτηρισμό ενός εκ των επαναστατών των αρχών του προηγούμενου αιώνα), ίσως να είχαμε την δυνατότητα να μελετήσουμε εκτενέστερα το πλήθος των αντεργατικών διατάξεων του πολυνομοσχεδίου και να εντοπίσουμε εγκαίρως και στην ολότητά τους τις επιπτώσεις στα δικαιώματά μας...
Κατ' αρχήν, εντοπίζονται ορισμένες κραυγαλέες παραβιάσεις του Συντάγματος ως προς την ουσία, αλλά και την κοινοβουλευτική διαδικασία υιοθέτησής του (πρώτη ενότητα).
Εν συνεχεία, αναλύονται το τρίτο και το τέταρτο κεφάλαιο του πολυνομοσχεδίου, έπειτα από μια πρώτη ανάγνωση (στην δεύτερη και τρίτη αντίστοιχα ενότητα του παρόντος σημειώματος), όμως είναι βέβαιο ότι το περιεχόμενό του θα απασχολεί για πολύ καιρό το κοινωνικό σύνολο, ιδίως αφού ψηφιστεί. Εφόσον, βέβαια ψηφιστεί...
Ι. Η ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
