Για
να δικαιολογήσουν την απαξίωση της Αγροτικής υποστηρίζουν ότι είναι μη
βιώσιμη και προβληματική, αλλά τα αποτελέσματα του 2011 δείχνουν ότι οι
ζημιές που καταγράφονται δεν προέρχονται από τη λειτουργία της τράπεζας,
αλλά αποκλειστικά και μόνο από το «κούρεμα» των ομολόγων!
Η πλευρά του επόπτη πάντα στον ελληνικό τραπεζικό χώρο έπαιζε το ρόλο του απλού θεατή και πολλές φορές υπάκουε σε κατευθύνσεις του ιδιωτικού κεφαλαίου.
Έτσι επακολούθησε το «κόψιμο» της Αγροτικής από το γνωστό stress test, η πρόταση εξαγοράς της Αγροτικής από την Πειραιώς, που αποδείχτηκε ένα επιπλέον τέχνασμα χωρίς να υπάρχει πραγματική πρόθεση, και το πολυσυζητημένο σχέδιο αναδιάρθρωσης της τράπεζας, που δεν ήταν παρά ένα business plan με πετσόκομμα των δραστηριοτήτων, του δικτύου της και του εργασιακού της κόστους, με απώτερο στόχο την αποδυνάμωση της τράπεζας.
Η λύση αυτή θεωρήθηκε ότι είναι κοντά στην ένταξη της τράπεζας στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αλλά, παρά την έγκριση του σχεδίου αναδιάρθρωσης της Τράπεζας και παρά τη μείωση του λειτουργικού της κόστους, τελικά δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί από ΤΧΣ για μη κατανοητούς λόγους. Το ίδιο ισχύει και για το Τ.Τ. παρά το γεγονός ότι στο ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών το οποίο ήδη έχει κατατεθεί στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, 25 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Μνημόνιο, περιλαμβάνονται και οι ζημιές της Αγροτικής και του Τ.Τ.