Η πρωτοπόρος Εξτραμπάνκα

Το μηνιαίο περιοδικό για γυναίκες "Marie Claire", στην ιταλική του έκδοση, δημοσιεύει στο ερχόμενο τεύχος του, υπό τον τίτλο "Το χρώμα των νομισμάτων", συνεντεύξεις συνεργατών του γύρω από το θέμα της Εξτραμπάνκα. Σταχυολογούμε αποσπάσματα από αυτές τις συνεντεύξεις που βρίσκουμε ότι μπορεί να ενδιαφέρουν και τους αναγνώστες της "Αυγής" της Κυριακής.
Στο Μιλάνο οι νέοι πρωτοπόροι της ολοκληροποίησης συναντιούνται σε μια τράπεζα. Καταθέτουν τις οικονομίες τους και επενδύουν όλα στο μέλλον φωτισμένων πελατών και υπαλλήλων. Από τον Σενεγαλέζο έμπειρο χρηματιστή που θα αναδειχθεί σε μάνατζερ, ίσαμε την πολύ ελπιδοφόρα μικρή επιχείρηση της μηχανικού από την Ισημερινή Δημοκρατία.
Τους συνενώνει η Εξτραμπάνκα, το πρώτο πιστωτικό ίδρυμα στην Ιταλία και στην Ευρώπη για ξένους μετανάστες, φτιαγμένο γι' αυτούς από τους ίδιους
. Ούτε οπλισμένους φρουρούς, ούτε μέταλ ντετέκτορ, πόρτες που κλείνουν ασφυκτικά, θυρίδες με υαλοπίνακες και μικρόφωνα. Εδώ δεν σε φωνάζουν με τον αριθμό του τραπεζικού σου λογαριασμού,αλλά με τ' όνομά σου, έχουν τραπεζικές υπηρεσίες που ανταποκρίνονται στο αίτημά σου μέσα σε 60 δευτερόλεπτα. Εργάζονται με συνεχές ωράριο απ' τις 9 το πρωί ως τις 7 το βράδυ, καθημερινά ώς το Σάββατο, μερικές φορές και την Κυριακή.
Η Εξτραμπάνκα έχει ανοίξει πριν από μερικούς μήνες στο Μιλάνο, στην οδό Περγκολέζι 2α. Σε λίγο θα ανοίξει κατάστημα και στη Ρώμη. Δεν υπάρχει στο κατάστημα κανένας από τους συνηθισμένους φραγμούς που περιμένεις να βρεις σε μια τράπεζα.
Το σύνθημα με το οποίο σε καλωσορίζουν είναι "We bridge your dreams". Και μετά από έναν καφέ βρίσκεσαι να συζητάς για το έργο του Dante, του Βοκάκιου, και περί σύγχρονης φιλοσοφίας με τούρκικη σάλτσα. Όλα χάρη στον ιδρυτή της και πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, τον Αντρέα Ορλαντίνι, έναν κοσμογυρισμένο Ιταλό, 49 ετών, μάνατζερ, κι έναν επιχειρηματία από το Καμερούν, τον Ότο Μπιτγιόκα, 54 ετών, που το μεράκι του είναι να επιλέγει και να καταρτίζει επαγγελματικά νεαρά ταλέντα ανάμεσα στους μετανάστες.
Στο τραπεζικό κατάστημα του Μιλάνου, του οποίου είναι αντιπρόεδρος, εργάζονται, 20 υπάλληλοι από 11 διαφορετικές εθνικότητες. Μ' αυτό τον τρόπο δεν υπάρχουν γλωσσικοί φραγμοί για την πελατεία των ξένων μεταναστών, που συμβάλλουν στην Ιταλία στο 9% του ΑΕΠ και που υπολογίζεται ότι το 2012 θα φτάνουν τα 6,5 εκατομμύρια.
Στην Ιταλία ο αριθμός των επιχειρήσεων που ανήκουν σε ξένους τριπλασιάστηκε μέσα σε πέντε χρόνια. Μονάχα στο Μιλάνο ζουν και εργάζονται 192 διαφορετικές εθνικότητες.
"Όταν ο Ορλαντίνι μου πρωτομίλησε για το σχέδιο του να ιδρύσει την Εξτραμπάνκα, εγώ προσχώρησα αμέσως, λέει ο Μπιτγιόκα. Για να πετύχει ένα τέτοιο σχέδιο, έχει ανάγκη κατά τη γνώμη μου, από δυο στοιχεία. Φωτισμένους επενδυτές, που τους έχουμε, την Κάριπλο, τις Γενικές Ασφάλειες, τρεις Ιππότες της Εργασίας και τέσσερις επαρχιακούς προέδρους της Κονφιντούστρια. Και μετανάστες πρωταγωνιστές".
Για να σου εξηγήσει τις αντιλήψεις του για μια τράπεζα των μεταναστών, ο Μπιτγιόκα, που σπούδασε στην Μποκόνι του Μιλάνου, σου μιλάει για ανθρωπολογία, για Παλαιά Διαθήκη, για τον Νιούτον και τον νόμο της βαρύτητας.
Η πλειοψηφία των υπαλλήλων της Τράπεζας είναι ξένοι μετανάστες. Να βρεις μετανάστες με πείρα είναι πρόβλημα. Με 52 χιλιάδες μετανάστες στα ιταλικά πανεπιστήμια, σχεδόν κανένας δεν είχε την πείρα ειδικευμένου μάνατζερ. Καλύτερα να τους εκπαιδεύουμε εμείς, λέει ο Μπιτγιόκα, που οργάνωσε την Ταλέα ένα ετήσιο πρόγραμμα εκπαίδευσης για ταλαντούχους μετανάστες.
Ο Σενεγαλέζος Σέιχ Τιντιάνε Γκάγιε, ένας απ' αυτούς, είναι ο υπεύθυνος του Γραφείου πιστώσεων τη μέρα, ποιητής τη νύχτα, ψηλός και αδύνατος, όπως όλοι οι Σενεγαλέζοι που ανήκουν στην εθνότητα Βολόφ, γεννήθηκε στο Θίες, 70 χλμ. από το Ντακάρ. Πριν από 11 χρόνια, ενώ ζητούσε μια χώρα "όπου να βελτιώσει την κοινωνική του θέση", αντί της Γαλλίας, όπου δεν θα είχε πρόβλημα εκμάθησης μιας άλλης γλώσσας, καθώς η Σενεγάλη είναι γαλλόφωνη, προτίμησε την Ιταλία.
"Ήθελα να μάθω μιαν άλλη γλώσσα (χαμογελάει με ικανοποίηση). Τη γλώσσα του Ντάντε. Εργάστηκα για λίγο σαν δημοσιογράφος, ύστερα τελειοποίησα τις σπουδές μου ως ειδικού στα φορολογικά και μπήκα στην Western Union". Δεν έπαψε ποτέ να γράφει. Το 2001 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο. Ακολούθησαν κι άλλα. Αγαπάει ιδιαίτερα τον Aime Cesaire και τον Leopold Senghor. Στο Λουγκάνο βραβεύτηκαν πρόσφατα τα ποιήματά του. Η Ιταλία του αρέσει για την κουλτούρα της. Είναι μια χώρα, λέει, με μεγάλη κουλτούρα και πολύ εργατική.
"Όταν ακούω τον ιταλικό ύμνο του Μαμέλι, μολονότι Σενεγαλέζος με τα όλα μου, ανατριχιάζω γιατί γνωρίζω την ιστορία της χώρας. Ξέρω πόσα έχει να διδάξει η Ιταλία στον κόσμο".
Η 27χρονη Ραϊμόντα Βαχίμπι, Αλβανίδα από το Δυρράχιο, ήρθε στην Ιταλία πριν από 8 χρόνια για να σπουδάσει Οικονομία στην Παβία. Σπούδαζε και εργαζόταν σ' ένα υποκατάστημα τραπέζης. Τώρα εργάζεται στην Εξτραμπάνκα. Κάνει τα χαρτιά εκείνων που θέλουν μικρά δάνεια για ν' αγοράσουν αυτοκίνητο ή για ένα ταξίδι.
Ο Ισμαήλ Ορντέ είναι πελάτης. Τούρκος, Κούρδος. Μαζί με τον συμπατριώτη του Αλί, έχουν ανοίξει σουβλατζίδικο, το Μαιντάν Ρεστοράν, στο διπλανό από την τράπεζα κατάστημα. Ο Ορντέ σπουδάζει για να γίνει πολιτισμικός μεσολαβητής. Είναι εγγεγραμμένος και στο δικαστήριο ως διερμηνέας.
Η Έμμα Εσπινόζα, 41 ετών, μηχανικός από την Ισημερινή Δημοκρατία, είναι και αυτή πελάτις της Εξτραμπάνκα. Έχει ταξιδιωτικό πρακτορείο. Είχε βαρεθεί να κάνει όλη της τη ζωή την υπάλληλο και ήθελε να κάνει κάτι δικό της. Το άνοιγμα της Εξτραμπάνκα, λέει, τη βοήθησε. Πριν, ήταν υποχρεωμένη να δουλεύει μόνο με πιστωτικές κάρτες και τοις μετρητοίς, ενώ οι μετανάστες δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Στην επιτυχία του πειράματός τους έγκεινται πλέον οι ελπίδες των υποστηρικτών της εξτραμπάνκα.
ΡΩΜΗ, του ανταποκριτή , ΑΝΤΩΝΗ ΣΟΛΑΡΟ
αναδημοσίευση από την Αυγή της Κυριακής (26.9.2010)