Το συνδικαλιστικό κίνημα, κατ' αντιστοιχία της πρότασης κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, οφείλει να υιοθετήσει αλλά και να εμπλουτίσει αυτή την πρωτοβουλία, τόσο στο ανώτατο επίπεδο των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ όσο και σε αυτό των Ομοσπονδιών σε όλους τους κλάδους.
Η δημόσια πρότασή μας, μετά την παράθεση των παραπάνω λίγων, μα εξαιρετικά αποκαλυπτικών, εκτιμάμε, στοιχείων έχει ως εξής:
• Για κάθε οικογενειακό εισόδημα (αθροιστικά εάν είναι οικογενειακό), που προέρχεται αποδεικτικά από σχέση μισθωτής εργασίας (πλήρους ή μερικής), από μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και το οποίο μειώθηκε εξαιτίας απόλυσης, απώλειας της οποιασδήποτε μορφής εργασίας ακουσίως (κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση κ.ά.), άσκησης «δημοσιονομικών» περιοριστικών πολιτικών, επιβολής χαρατσιών, κατάργησης επιδομάτων ανεργίας, μονομερούς νομοθετικής ή εργοδοτικής πρωτοβουλίας (μείωση ημερών εργασίας) προτείνομε την απομείωση των δανειακών τους υποχρεώσεων, σε ετήσια ή μηνιαία βάση, αντίστοιχη της μείωσης των αποδοχών τους.
Σε καμιά όμως περίπτωση η μηνιαία καταβολή δόσεων δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών (υγιής σχέση εισοδήματος προς δανειακή υποχρέωση σύμφωνα με τις οδηγίες της Τράπεζας της Ελλάδος).
• Όταν το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα δεν υπερβαίνει αυτό που λογίζεται ως «όριο φτώχειας» τότε η δανειακή υποχρέωση διαγράφεται συνολικά και οριστικά (υπέρτερο αγαθό ή αξιοπρεπής διαβίωση και η υγεία). Με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το «όριο φτώχειας» ορίζεται για ένα άτομο στα 6.900 ευρώ και για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών στα 14.500 ευρώ (βλ. Δελτίο Τύπου ΕΛΣΤΑΤ 9/12/2010).
• Όσα δάνεια χορηγήθηκαν με ευθύνη των τραπεζών αγνοώντας τα υγιή πιστοδοτικά δεδομένα (χαλάρωση πιστωτικών κριτηρίων) απομειώνονται ισόποσα έως του ποσού καταβολής δόσεων που δεν υπερβαίνει αυτή του 30% των μηνιαίων αποδοχών και δεν οδηγεί τα εναπομείναντα εισοδήματα κάτω από το «όριο φτώχειας».
• Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν μπορούν να συμπεριλάβουν και/ή άλλες εμπράγματες ασφάλειες από αυτές που συνομολογήθηκαν μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη στην αρχική σύμβαση. σε αντίθεση με την εντεινόμενη πρακτική των τραπεζών που προχωρούν σε ρυθμίσεις δανείων με πρόσχημα το μεγαλύτερο χρόνο αποπληρωμής, μικρότερο σχετικά επιτόκιο και υποχρεωτική την προσημείωση ακινήτου. Η πρακτική αυτή οδηγεί μαθηματικά σε μεγαλύτερη επιβάρυνση του δανειολήπτη από άποψη τόκων και τον εκθέτει επιπλέον στον κίνδυνο διεκδίκησης του ακινήτου από την τράπεζα, σε περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης του υφιστάμενου δανείου. Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως από τις ρυθμίσεις που κάνουν οι τράπεζες σήμερα για δάνεια που δεν εξυπηρετούνται, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τρία στα δέκα δεν εξυπηρετούνται από τον πρώτο κιόλας μήνα (!), δύο στα δέκα στους επόμενους τρεις μήνες (χωρίς για τα υπόλοιπα να συνυπολογίζεται η ταχύτατα περαιτέρω επιδείνωση της οικονομίας).
Η δημόσια πρότασή μας κατατίθεται ως συμβολή σε διάλογο ανάμεσα στα συνδικάτα όλων των βαθμίδων, στον ελληνικό λαό και σε συνάρτηση της πρότασής μας για εθνικοποίηση του πιστωτικού συστήματος και κοινωνικό έλεγχό του από τους εργαζόμενους.
Η πρότασή μας θεωρούμε πως κρίνεται επιβεβλημένη εξ αιτίας του υπέρμετρου δανεισμού των τραπεζών από χρήματα των σκληρά εργαζόμενων και υπέρμετρα άδικα φορολογούμενων συμπολιτών μας. Αυτό δε στοιχειοθετείται και από την τελευταία αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας κατά ένα δις € και κατά 400 εκατομμύρια € της Τράπεζας Πειραιώς που ακολούθησαν τις τράπεζες Eurobank και Alpha (αναγγέλθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα για να αξιοποιήσουν τα κεφάλαια από το πακέτο της Ν.Δ. του 2009) με χρήματα του ελληνικού δημοσίου που το καθιστούν πλέον το μεγαλύτερο μέτοχο τους (σχετική πλειοψηφία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου